HDU1024 - Max Sum Plus Plus(DP+降维优化)

题目链接:

http://acm.hdu.edu.cn/showproblem.php?pid=1024


题目大意:

给定一个长度为n的序列,一个数m,求m段不相交的区间和的最大值。


解题过程:

自己好菜啊,简单的状态转移方程都没推出来,值得以后注意的是,以后定义状态不要太”松“了。比如刚开始定义的状态$dp[i][j]$前$i$个数构成的$j$个区间和的最大值,然后发现不会转移。最后看了博客才发现别人不光是前$i$个数还要以$i$结尾,这样就转移方程就任意写出来了,虽说转移操作的复杂度增加了不少。


题目分析:

首先定义状态$dp[i][j]$含义是前$i$个数以第$i$个数结尾分了$j$个区间的最大和。
那么有两种转移方式,一是把第$i$个数加到第$i-1$个数所在的区间里面,二是第$i$个数单独为一个区间,那么状态转移方程为。

$$dp[i][j] = max(dp[i-1][j], dp[k][j-1],\quad 0 < k < i,\; i \le j$$

然后这个转移方程,一个直观的写法是这样的:

1
2
3
4
5
6
7
8
for (int i = 1; i <= n; i++) {
for (int j = 1; j <= i; j++) {
dp[i][j] = dp[i-1][j];
for (int k = 1; k < i; k++) {
dp[i][j] = max(dp[i][j], dp[k][j-1]);
}
}
}

显然这样时间上会超时,复杂度高达$O(n^2m)$。

这时候需要观察下上面写的代码,发现可以把n和m的循环交换顺序。

1
2
3
4
5
6
7
8
for (int j = 1; j <= m; j++) {
for (int i = j; i <= n; i++) {
dp[i][j] = dp[i-1][j];
for (int k = 1; k < i; k++) {
dp[i][j] = max(dp[i][j], dp[k][j-1]);
}
}
}

然后发现,最内层的$k$次循环其实是没有必要的,因为对于每一趟内$i$循环,都可以在上一趟循环中预处理出来最大的$k$。

1
2
3
4
5
6
7
8
for (int j = 1; j <= m; j++) {
maxn = -INF;
for (int i = j; i <= n; i++) {
dp[i] = max(dp[i-1], pre[i-1]) + data[i];
pre[i-1] = maxn;
maxn = max(maxn, dp[i]);
}
}

这里$pre$数组的含义是,$pre[i]$为从$1$到i中,最大的$dp[k][j-1]$。


AC代码:

1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
#include <bits/stdc++.h>
using namespace std;

const int MAX = 1123456;
const int INF = 0x7fffffff;

int data[MAX], dp[MAX], pre[MAX];

int main() {
int m, n;
while (~scanf("%d %d", &m, &n)) {
for (int i = 1; i <= n; i++) {
scanf("%d", data + i);
dp[i] = pre[i] = 0;
}
int maxn;
for (int j = 1; j <= m; j++) {
maxn = -INF;
for (int i = j; i <= n; i++) {
dp[i] = max(dp[i-1], pre[i-1]) + data[i];
pre[i-1] = maxn;
maxn = max(maxn, dp[i]);
}
}
printf("%d\n", maxn);
}

for (int j = 1; j <= m; j++) {
for (int i = 1; i <= n; i++) {
dp[i][j] = dp[i-1][j];
for (int k = 1; k < i; k++) {
dp[i][j] = max(dp[i][j], dp[k][j-1]);
}
}
}
}